Pochodzi z najbardziej wysuniętych na północ miejsc spośród wszystkich przedstawicieli rodzaju, jest odporny na mróz i suszę, dlatego można spróbować go uprawiać na naszym terenie.
Dlaczego Cercis nazywa się drzewem Judasza?
Najprawdopodobniej wynika to z faktu, że Francuzi jako pierwsi sprowadzili tę roślinę do Europy. Nazwali je „Drzewem z Judei”. Uprawiany od XVI wieku. W Rosji w kulturze od 1813 roku. Natychmiast „Drzewo Judei” lub „Drzewo Żydowskie” zamieniło się w „Drzewo Judasza”. Tak mała zmiana w układzie słów w tytule dodała dramatyzmu i przygnębienia. Niestety zmieniona nazwa weszła do języka rosyjskiego.
A osika otrzymała tę nazwę, najprawdopodobniej ze względu na swój liść (pamiętajcie, prosiliśmy o zwrócenie uwagi na jej kształt). Porównaj opis liścia jeżowca i osiki. Liście tych roślin są zaokrąglone. Oprócz osiki w tym czasie nie było roślin o zaokrąglonym liściu w miejscach, w których żyli Słowianie Wschodni (wiele roślin nie zostało jeszcze wprowadzonych w naszych miejscach), dlatego, widząc cercis, przenieśli swój stosunek do Drzewo Judasza do rośliny najbardziej podobne ulistnienie.
Podobne rzeczy można znaleźć w tradycjach chrześcijańskich. Na przykład: Niedziela Palmowa wśród Słowian Wschodnich to święto Wjazdu Pana do Jerozolimy. Słowianie zastąpili gałązki palmowe wierzbowymi. Ponieważ Zbawiciela witano gałązkami palmowymi, jako Króla Izraela. Słusznie byłoby nazwać ten dzień Niedzielą Palmową. Ale zmieniona tradycja ma wielką moc.
Być może nie rozwinęliśmy całkowicie splątanej plątaniny, która skrywała pod sobą prawdziwe drzewo Judasza, ale mimo to uwolniliśmy z niego wiele wątków. Myślę, że teraz nasi czytelnicy zostawią odrobinę przesądu, możliwego błędnego osądu i uprzedzeń. I nie odmówią zobaczenia naprawdę wspaniałych roślin na swoich poletkach tylko dlatego, że ktoś kiedyś tak je nazwał.
